12 MART İSTİKLAL MARŞI'NIN KABULÜ

Mehmet Akif Ersoy’un Marşı Yazmak İstememe Sebebi

Kurtuluş Savaşı’nın devam ettiği dönemde; zorluklarla mücadele eden cephedeki askerleri yüreklendirecek, onların moralini yükseltip, manevi duygularını güçlendirecek bir marş hazırlanmasına karar verilmiştir. Bu amaçla ödüllü bir yarışma açılmış ve tüm yurda duyuru yapılmıştır. Yarışmaya 724 şiir katılmış ve yapılan değerlendirme sonucu 6 tane şiir milli marş olmaya aday gösterilmiştir. Yarışmaya katılan şiirler arasında Kazım Karabekir, Hüseyin Suat Yalçın ve Kemalettin Kamu gibi isimlerde yer almaktadır. Yapılan bu yarışmada Mehmet Akif Ersoy yoktur. Seçilen 6 şiir incelenerek milli marş olma özelliği taşımadıkları kararı alınmıştır.

Bunun üzerine milli marşın yazılması için Mehmet Akif Ersoy’a teklif götürülmüştür. Mehmet Akif Ersoy, yarışma açıldığında katılmak istemiş, fakat para ödülü olduğu için vazgeçmiştir. Ersoy’a göre vatana yazılacak bir şiir için para alınması uygun değildir. Onun düşüncesine göre bu bir vatani görevdir. Bu nedenle isteksiz davranan Mehmet Akif Ersoy’un dostları araya girerek onu ikna etmeye çalışmıştır.

Mehmet Akif Ersoy para ödülünün yardım olarak bağışlanması şartının kabul edilmesiyle, şiiri yazmayı kabul etmiştir. “Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak!” diye başlamıştır sözlerine. Odasından hiç çıkmadan 48 saatte yazdığı İstiklal Marşı’nı, 20 Şubat 1921’de Ankara’daki Taceddin Dergâhında tamamlamıştır. Şiiri imzasız bir şekilde gerekli mercilere iletmiştir. 10 kıtayı yazarken zaman zaman kâğıdının ve mürekkebin bittiği için duvarlara yazarak şiiri tamamladığı söylenmektedir. Hatta söylenenlere göre Mehmet Akif’in evine giden bir arkadaşı duvara kanla yazılmış bir mısra gördüğünden bahsetmiştir.

İstiklal Marşı yazıldıktan sonra ilk olarak cephedeki askerlere gönderilmiş ve askerler arasında okunmuştur. Askerleri yüreklendiren ve beğenisini toplayan şiir, Hâkimiyet-i Milliye ve Sebilürreşad gazetesinde yayımlanmıştır. Daha sonra Konya’da Öğüt gazetesinde yer almıştır.

İstiklal Marşı 1 Mart 1921 günü, TBMM oturumunda Milli Eğitim Bakanı Hamdullah Suphi Tanrıöver tarafından kürsüde okunmuştur. Milletvekilleri tarafından gözyaşı içinde dinlenen şiir ayakta alkışlanmıştır. Daha sonra 12 Mart 1921’de TBMM yeniden toplanmış ve yapılan seçimde ‘’Kahraman Ordumuza’’ başlığını taşıyan şiir, büyük çoğunluğun oyunu alarak, İstiklal Marşı olması kabul edilmiştir.